Niedawno opublikowane badanie naukowe dostarcza nowych i istotnych informacji na temat stosowania rywaroksabanu, leku przeciwzakrzepowego, u pacjentów z migotaniem przedsionków i niską masą ciała. Badanie to miało na celu ocenę wpływu niskiej dawki rywaroksabanu na częstość występowania zdarzeń krwotocznych w tej specyficznej grupie pacjentów, co ma duże znaczenie w praktyce klinicznej.
Metodologia badania i charakterystyka pacjentów
W retrospektywnym badaniu kohortowym, które przeprowadzono w Szpitalu Ludowym Prowincji Jiangxi, uczestniczyło 198 pacjentów z migotaniem przedsionków i masą ciała ≤60 kg, leczonych rywaroksabanem. Pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy: przyjmujących standardową dawkę (15–20 mg) oraz niską dawkę (10–15 mg). Średni okres obserwacji wynosił 15 miesięcy. Kryteria włączenia obejmowały regularne stosowanie rywaroksabanu, a kryteria wykluczenia m.in. ciężkie zaburzenia wątroby i nerek oraz ciąża.
Zbieranie danych i analiza statystyczna
Dane kliniczne i laboratoryjne pacjentów zbierano zarówno podczas hospitalizacji, jak i po wypisie, korzystając z systemu elektronicznej dokumentacji medycznej oraz wywiadów telefonicznych. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą oprogramowania R Studio, wykorzystując metody dopasowania wyników do cech wyjściowych pacjentów, co pozwoliło na zrównoważenie różnic między grupami.
Wyniki badania
Ogólne warunki pacjentów z migotaniem przedsionków
W trakcie badania zaobserwowano 27 zdarzeń krwotocznych wśród 198 pacjentów. W grupie standardowej dawki (15–20 mg) zanotowano 7 przypadków krwawień, a w grupie niskiej dawki (10–15 mg) 20 przypadków. Analiza wykazała brak istotnych statystycznie różnic w częstości występowania krwawień między grupami po uwzględnieniu cech wyjściowych pacjentów.
Podział według masy ciała
Pacjenci zostali również podzieleni na podgrupy w zależności od masy ciała: 50–60 kg oraz <50 kg. W obu podgrupach nie stwierdzono istotnych różnic w częstości zdarzeń krwotocznych między grupą standardowej a niskiej dawki rywaroksabanu.
Dyskusja nad wynikami
Pomimo tendencji do stosowania niższych dawek rywaroksabanu u pacjentów z niską masą ciała, wyniki badania sugerują, że taka praktyka nie zmniejsza ryzyka krwawień. Możliwe przyczyny to wyższy wiek pacjentów w grupie niskiej dawki, co może wpływać na efektywność leczenia, oraz różnice w poziomach leku we krwi, które mogą się wiązać z powikłaniami krwotocznymi. Dodatkowo, częstsze stosowanie leków przeciwpłytkowych w grupie niskiej dawki mogło wpłynąć na wyniki.
Wyniki badania są zgodne z wcześniejszymi obserwacjami, które wskazują na brak różnic w ryzyku krwawień przy stosowaniu standardowych i niskich dawek DOACs (nowych doustnych antykoagulantów) u pacjentów o niskiej masie ciała. Potrzebne są jednak dalsze, większe badania, aby lepiej zrozumieć bezpieczeństwo i skuteczność rywaroksabanu w tej populacji.
Ograniczenia badania
Badanie miało kilka ograniczeń, w tym przeprowadzenie w jednym ośrodku i stosunkowo małą próbę pacjentów. Wskazane są przyszłe, szeroko zakrojone badania wieloośrodkowe, aby dokładniej ocenić wpływ masy ciała na skuteczność i bezpieczeństwo rywaroksabanu.
Wnioski
W badaniu wykazano, że u pacjentów z migotaniem przedsionków i niską masą ciała, przestrzeganie zalecanych dawek rywaroksabanu było niskie, a zmniejszenie dawki nie zmniejszyło ryzyka krwawień. Wyniki te pozostają zgodne również dla pacjentów o masie ciała poniżej 50 kg. Jednak ze względu na ograniczenia badania, takie jak mała liczba uczestników, konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia tych wyników.
Bibliografia
Liu Yuan, Lai Hengli, Chen Zhenhuan and Xiong Ganwei. Effect of low-dose rivaroxaban on bleeding events in low-weight patients with nonvalvular atrial fibrillation: a retrospective propensity score-matched cohort study. Frontiers in Cardiovascular Medicine 2024, 11(), 209-16. DOI: https://doi.org/10.3389/fcvm.2024.1495377.
